Verraad vermomd als verzoening

 

Dit is gedicht is geschreven tijdens een de avond van 8 november 2019 tijdens Utrecht in Dialoog in de st. Peterskerk.

Verraad vermomd als verzoening

Judas kuste

onze bekendste revolutionair

we kunnen onze wonden

niet kussen

het voelt als veraad

als de oorsprong van pijn

wordt verdelgd

in wit licht

Een vogeltje begeleid

ons door een landschap

waar bloed stroomt

door de grachten

een duif met gouden vleugels

is eindelijk welkom

in de stad

een zwarte met een luid hart

mag eindelijk

zijn pijn prediken

in een kerk

waar zijn heiligheid

wordt ontkent

In zijn tribalisme

is alles Gods politiek

Hij sprak tot de wolken

de wolken zonder bestemming

Hoe kunnen zij vrede

sluiten met de aarde

Blauw en rood

is haar regenboog

Bloed bedekt

haar luim

Onze aandacht gevangen

door een waterhoos

van gewapend beton

Het Symbool

van trots voor haar profijt

uit destructie

Wie verzoening wil zal een spiegel

in hun hart moeten dragen

Wie verzoening wil

zal een ladder moeten maken

die iedereen kan dragen naar

de hemel

wie verzoening wil

zou moeten dromen

met hun ogen open

Door Jörgen ‘UNOM’ Gario

Advertisement