Author: Jörgen JuanSito UNOM

Verraad vermomd als verzoening

| Jörgen JuanSito UNOM

 

Dit is gedicht is geschreven tijdens een de avond van 8 november 2019 tijdens Utrecht in Dialoog in de st. Peterskerk.

Verraad vermomd als verzoening

Judas kuste

onze bekendste revolutionair

we kunnen onze wonden

niet kussen

het voelt als veraad

als de oorsprong van pijn

wordt verdelgd

in wit licht

Een vogeltje begeleid

ons door een landschap

waar bloed stroomt

door de grachten

een duif met gouden vleugels

is eindelijk welkom

in de stad

een zwarte met een luid hart

mag eindelijk

zijn pijn prediken

in een kerk

waar zijn heiligheid

wordt ontkent

In zijn tribalisme

is alles Gods politiek

Hij sprak tot de wolken

de wolken zonder bestemming

Hoe kunnen zij vrede

sluiten met de aarde

Blauw en rood

is haar regenboog

Bloed bedekt

haar luim

Onze aandacht gevangen

door een waterhoos

van gewapend beton

Het Symbool

van trots voor haar profijt

uit destructie

Wie verzoening wil zal een spiegel

in hun hart moeten dragen

Wie verzoening wil

zal een ladder moeten maken

die iedereen kan dragen naar

de hemel

wie verzoening wil

zou moeten dromen

met hun ogen open

Door Jörgen ‘UNOM’ Gario

Advertisement

Utrecht Bonifatius

| Jörgen JuanSito UNOM

De straten van mijn jeugd
ik bespeel de gevoelige stenen
met een zwaard en een notitieblok
Mijn herkenning tussen de vreemde
ik hoef ze niet te kopen
ik hoef ze niet te stelen
Zij zullen mijn niet vergeten

De nachtegaal zingt in de straat
van de supermarkt
De warme bakker is een vergaderzaal
voor hongerige hormonen
hier vergeet ik dat het pauze is
Hier proef ik de vrijheid
genoeg geld op zak
ogen zonder leden baden
in Wilhelmina haar groen

De leraren op school
zagen het verhaal in mijn gezicht
Opvanghuis, versleten strippenkaarten
die overgestempeld waren
om te verbergen dat het geld op was

Van wal naar de werkelijkheid
de hemel kleurt de zee
de waarheid is wijsheid met de humor
van inzichten en oplossingen
in de spiegel gesticht

Deze ingetogen stenen steunen
mijn heilzame harnas
in deze kiftige wereld

Woorden mijn gezanten
Poezië mijn aegis codex

~Jörgen Gario UNOM~

Wash the World

| Jörgen JuanSito UNOM

Asking why, has

become impure water

drops falling from the mind

afraid to join the clean stream

 

what is why

when the need is how

the questions shifts shoulder blades

the answer becomes work instead of thought

 

Clean the water

why and how become when

Make justice, time extends the path

Show it slowly, mend it to the mind of mover

know the why be the who

know the why be the who

one mind, Jörgen Gario UNOM
13/9/2018 

 

 

Call me by your name poem 1

| Jörgen JuanSito UNOM

Inspired by the movie.

 

Call me by your name

when the wind

does not want to sleep

without your voice describing

the moonlight on a night

that should never end

we are candles

 

call me by your name

when the water is too cold

to swim but stand we will together

until faces meet with no shame

hands hold tighter than chains

where pleassure brings change

and only one remains

 

call me be your name

I want to be that tree

you see summer is only

one apple away

from leaves that fall for you

only so you can return

with the voice of spring

we are a new season

 

call me by your name

so we can watch the water boil

touch the keys of our symphony

tasting every note

when our noses meet

each on the others cheek

burning we make soft shapes

in fearless skin

 

we are candles

burning untill

only one remains

a new season

in fearless skin

painting your name

with dancing light in time

 

one mind, 

Jörgen UNOM

26-2-2018

Een hoopje mens

| Jörgen JuanSito UNOM

Het leven
van een mens
Zonder datum
Zonder tijd

Het doet mij denken
Aan een perzik eten
Dat het zoete en het zure
Altijd ondergeschikt blijven
Aan haar sap

Een frisse boventoon
met de zwaarte van
Een bariton die schakelt
Als een alto
Met het bereik van een sopraan

Het leven van een mens
Die van zijn lichaam
Een oor maakt
Die van zijn lichaam
één gedachte vormt

een anatomie van autonomie
ontheffing van vorm

 

 

Op Mijn Huid

| Jörgen JuanSito UNOM

Op mijn huid
Op mijn huid
Zie mijn land
Op mijn huid
Kijk mijn huis
Op mijn huid

Voel de warmte
Ik draag het trots
De zon
Tussen mijn tanden
Het schijnt als ik lach

Jij voelt het
Jij voelt de zon
De zon in mij

Op mijn huid
Op mijn huis
Zie mijn land
Op mijn huid

Zie mijn tranen
Zie mijn tranen

Mijn huid gewassen
Met pijn
Met een andere kleur
mijn huid gewassen
Met pijn om
een andere
te zijn

~tijd is éénheid. Jörgen UNOM JG~

Bye Good End

| Jörgen JuanSito UNOM

Yes, I did not make it to the next round of the music competition De Grote Prijs van Nederland. I did inspire me to post a poetry again. Yes, we will keep going no matter what happends :D. Enjoy the Poem.

Bye Good End.

The apocalypse is

a result of human Dynamics

a construction of Social

obligation

a wing that breaks in mid flight

over an endless blue

Our mind is the horizon

 

Space seperated by nothing

but a thought

A false abstract

because thoughts are material

formations, crystals in the mind

diamonds in the mud

dreams in the dark

 

Polished by a truth

beyond purpose to shine

the soul of a memory

and the mission of man

with many

 

 

one mind